Che vvita da cani!

Poesia di Giuseppe Gioachino Belli

 L’ho, ddio sagrato, co cquer zor Cornejjo 
 Der padrone, che Cristo sce lo guardi.
 Nun j’abbasta neppuro che mme svejjo 
 Antilúsce: ggnornò, ffo ssempre tardi.
 Nu ne vojj’ antro. Aspetto che mme sardi 
 Le liste, eppoi le case io me le sscejjo.
 Manco er riposo?! E cche! ssemo bbastardi?!
 Padroni a Rroma? accidentacci ar mejjo.
 Annallo a rrippijjà ddrent’ar parchetto, 
 Portallo a ccasa, còsceje da scena, 
 Dajje in tavola, e ppoi scallajje er letto, 
 E ppoi spojjallo, e ppoi, quann’è de vena, 
 Sciarlà un’ora co llui… sia mmaledetto, 
 Che sse dorme? Un par d’ora ammalappena.