Balcune e llogge

Poesia di Antonio de Curtis (Totò)

Comme a na reggia, ricca e capricciosa,
ammubbigliaie sta casa 'e tutt' 'e ccose
che saccio che piacevano a sta sposa,
balcune e llogge carrecate 'e rose;
'ncoppa 'o buffè cunfiette e sciure 'e sposa,
Ch'addore 'e sciure 'arancio pe sta casa!
Sta casa c'addurava 'e mille rose,
che festa dinto a ll'aria s'era spasa!

Balcune e llogge carrecate 'e rose.
Mo sò rimasto sulo into a sta casa;
mme guardo attuorno e veco tutt' 'e ccose,
ma 'a sposa nun ce stà stà fore casa.

È morta… Se n' è ghiuta 'mparaviso!
Pecchè nun porto 'o llutto? - Nun è cosa,-
rispongo 'a ggente e faccio 'o pizzo a rriso,
ma dinto 'o core è tutto n'ata cosa!