Ll'ammore

Poesia di Antonio de Curtis (Totò)

L'ammore chi è?… É 'nu signore
travestuto 'e gentilezze e poesia,
vase, abbraccie e gelusia.
Quante aspette p'o piglià!

S'e presenta comme uno
serio, onesto, cunsistente
e te nganna a tanta ggente,
quanta ggente fa cadè!

'Nchiude ll'uocchje e t'abbandune
dinto 'e braccia 'e stu signore
e lle daje aneme e core
tutto chello ch'jsso vò.

T'e lusinga? E tu nce cride.

T'e fa chiagnere?… O perduono;
e perduone tutte cose,
pure 'e spine 'e chesti rrose
si sti spine rose sò.

T'e ribbielle? E comme faie?

Oramai nun si cchiù nniente,
chi cumanna e' stu signore
ca trasenno dinto 'o core
travestuto 'e poesia
t' addurmuto. T' a ncantato,

S'a pigliato tutto chello ca vuluto
ttutto chello ch'e lle dato:
pace, suonno e giuventù.

Spisso capíte ca'e vvote
tu te cride ch'è sincero,
chist' ammore travestuto
c'o vestito 'e nu poeta,
tutt'insieme s'è spugliato,
stu poeta 'e gentilezze
s'è scurdato 'a poesia
t' a rimasto n' amarezza
nfunno 'a ll'anema
ind'o 'o core…

…Che vuò fà, chisto è ll'ammore.